HEAD

De HEAD-methode is identiek aan GET, behalve dat de server GEEN bericht in het antwoord MOET meesturen (d.w.z. het antwoord eindigt aan het einde van het headergedeelte). De server ZOU dezelfde headervelden in antwoord op een HEAD verzoek MOETEN zenden als hij zou hebben verzonden als het verzoek een GET was geweest, behalve dat de payload headervelden (Sectie 3.3) kunnen worden weggelaten. Deze methode kan worden gebruikt voor het verkrijgen van metagegevens over de geselecteerde representatie zonder de representatiegegevens over te dragen en wordt vaak gebruikt voor het testen van hypertextkoppelingen op geldigheid, toegankelijkheid en recente wijziging.

Een payload in een HEAD-verzoekbericht heeft geen gedefinieerde semantiek; het verzenden van een payload in een HEAD-verzoek kan ertoe leiden dat sommige bestaande implementaties het verzoek afwijzen.

Het antwoord op een HEAD-verzoek kan in de cache worden opgeslagen; een cache KAN het gebruiken om te voldoen aan volgende HEAD-verzoeken, tenzij anders aangegeven in het headerveld Cache-Control (paragraaf 5.2 van [RFC7234]). Een HEAD antwoord kan ook een effect hebben op eerder in de cache opgeslagen antwoorden op GET; zie Sectie 4.3.5 van [RFC7234].

De HTTP-methode HEAD speelt een centrale rol in het HTTP-protocol, vooral als het gaat om het verkrijgen van informatie over bronnen zonder de feitelijke inhoud of "body" van die bronnen te downloaden. Stel je voor dat je wilt weten hoe groot een bestand is, of dat een bepaalde link nog werkt, zonder het hele bestand of de hele webpagina te downloaden.

De belangrijkste kenmerken en voordelen van de HEAD-methode:

• Efficiëntie: Met HEAD kun je informatie over een bron ophalen zonder de bron zelf te downloaden. Dit is vooral handig als u alleen metagegevens nodig hebt en niet de volledige gegevens, waardoor u bandbreedte en tijd bespaart.
• Linkverificatie: De HEAD-methode wordt vaak gebruikt om de geldigheid van koppelingen te testen. Als een server reageert op een HEAD-verzoek, betekent dit meestal dat de koppeling geldig is.
• Bestandseigenschappen: Als je bijvoorbeeld de grootte van een bestand wilt weten of wanneer het bestand voor het laatst is gewijzigd zonder het te downloaden, kan de HEAD-methode handig zijn.
• Cachebeheer: Aangezien het antwoord op een HEAD-verzoek in de cache kan worden opgeslagen, kunnen servers en caches dit gebruiken om te bepalen of een lokaal opgeslagen versie van een bron nog steeds up-to-date is.

Simpel gezegd: De HEAD-methode is als een "snelle blik" op een bron. Je krijgt er basisinformatie over zonder de diepte in te gaan of extra gegevens te downloaden. Het is een efficiënte manier om metadata te controleren en er zeker van te zijn dat bronnen nog steeds beschikbaar zijn of om de eigenschappen van een bestand te kennen voordat je besluit om het volledig te downloaden.